Dertien april stond er een ingezonden brief van Kees Janson, slager in ruste, in Trouw. Hierin reageert hij met name op het idee dat slagers en slachters afgestompte mensen zouden zijn, en beargumenteert hij dat sommige mensen die doden gewoon hun werk doen. Hier heb ik de onderstaande (ongepubliceerde) reactie op geschreven.
Een fraaie ingezonden brief van slager in ruste Kees Janson (Trouw 13 april). Hij lijkt hier het trekken aan de oren van varkens – en bij extensie het gedrag van de slachters in Tielt – op twee gronden te legitimeren: de varkens hebben geen besef van wat hen te wachten staat en het trekken gebeurde vroeger ook al.
Dat een dier geen besef heeft van zijn naderende dood wil echter toch niet zeggen dat het hier en nu niet kan lijden? Vanzelfsprekend verzet het kreupele varken zich met al haar macht tegen het gewelddadig uitladen uit de transportwagen – niet omdat ze niet naar de slachtbank geleid wil worden, maar omdat ze nu geen pijn wil lijden.
Het tweede argument is een vorm van de naturalistische drogreden: gedrag dat vroeger gebruikelijk was is daarom goed. Het is echter juist het veranderen van onze gebruiken waardoor wij ons als samenleving ontwikkelen.